ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ...

Μια παρήγορος προσευχή, οσίου Σεραφείμ της Βίριτσα 

 

  Σκέφτηκες ποτέ πώς ὁτιδήποτε ἀγγίζει ἐσένα, παρόμοια ἀγγίζει κι Ἐμένα; Διότι «ὁ ἁπτόμενος ὑμῶν ὡς ἁπτόμενος τῆς κόρης τοῦ ὀφθαλμοῦ αὐτοῦ» (Ζαχ. 2, 8), δηλαδή ὅποιος ἀγγίζει ἐσένα, ἀγγίζει τήν κόρη τοῦ ὀφθαλμοῦ Μου. Εσύ στούς ὀφθαλμούς μου εἶσαι ἀκριβός καί πολύτιμος καί Ἐγώ σέ ἀγάπησα πολύ. Γι’ αὐτό γιά Μένα ἀποτελεῖ ἰδιαίτερη χαρά νά σέ παιδαγωγήσω. 

– Ὅταν πειρασμοί σηκώνονται ἐναντίον σου καί ξαφνικά περνοῦν καί φεύγουν σάν ποτάμι, θέλω νά γνωρίζεις ὅτι ἀπό μένα ἦταν αὐτό, ὅτι ἡ δική σου ἀδυναμία ἔχει ἀνάγκη τῆς δικῆς Μου δυνάμεως καί ὅτι ἡ ἀσφάλειά σου συνίσταται στό νά δώσεις σέ Μένα τή δυνατότητα νά ἀγωνισθῶ γιά σένα. 

– Ὅταν βρίσκεσαι σέ δύσκολες περιστάσεις ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δέν σέ καταλαβαίνουν, οἱ ὁποῖοι δέν ὑπολογίζουν ὅτι αὐτό εἶναι δυσάρεστο γιά σένα, οἱ ὁποῖοι σέ παραμερίζουν, ἀπό μένα ἦταν αὐτό. Ἐγώ, ὁ Θεός εἶμαι, πού δημιουργῶ τίς περιστάσεις. Ἐσύ δέν βρέθηκες τυχαῖα στή θέση σου. Αὐτή ἡ θέση εἶναι αὐτή πού ἐγώ ὅρισα σέ σένα. Ἐσύ δέν ζητοῦσες νά σοῦ διδάξω ταπείνωση; Νά, κοίταξε: Ἐγώ σέ ἔβαλα ἀκριβῶς σ’ αὐτό τό περιβάλλον, σ’ αὐτό τό σχολεῖο, ὅπου διδάσκεται αὐτό τό μάθημα. Τό περιβάλλον σου και ὅσοι ζοῦν μαζί σου, τό μόνο πού κάνουν εἶναι νά ἐκπληρώνουν τό θέλημά μου. 

– Ὅταν βρίσκεσαι σέ οἰκονομική δυσκολία καί δύσκολα τά βγάζεις πέρα, νά θυμάσαι ὅτι ἀπό μένα ἦταν αὐτό. Εγώ ρυθμίζω τό πουγγί σου καί θέλω νά προστρέχεις σέ Μένα καί νά εἶσαι σέ ἐξάρτηση ἀπό Μένα. Οἱ προμήθειές μου εἶναι ἀνεξάντλητες. Θέλω νά εἶσαι βέβαιος γιά τήν ἀξιοπιστία Μου καί τίς ἐπαγγελίες μου, ὥστε νά μήν μπορέσουν νά ποῦν γιά σένα πάνω στίς ἀνάγκες σου: «οὐκ ἐνεπιστεύσατε Κυρίῳ τῷ Θεῷ ὑμῶν» (Δευτ. 1, 320) 

– Ζεῖς μιά νύχτα θλίψεων καί εἶσαι χωρισμένος ἀπό τούς οἰκείους σου; Ἀπό μένα ἦταν αὐτό. Ἐγώ εἶμαι πού δοκίμασα τήν ἀσθένεια. Ἐγώ εἶμαι πού ἐπέτρεψα αὐτή τή θλίψη γιά νά στραφεῖς σέ Μένα καί σέ Μένα νά μπορέσεις νά βρεῖς αἰώνια παρηγοριά.
 
– Ἐξαπατήθηκες ἀπό κάποιο φίλο σου, στόν ὁποῖο εἶχες ἀνοίξει τήν καρδιά σου; Ἀπό μένα ἦταν αὐτό. Ἐγώ ἐπέτρεψα αὐτή τήν ἀπογοήτευση νά σέ ἀγγίξει γιά νά γνωρίσεις ὅτι ὁ καλλίτερος Φίλος σου εἶναι ὁ Κύριος. Θέλω νά τά ἀναφέρεις ὅλα σέ Μένα καί νά μιλᾶς σέ Μένα. 

– Σέ συκοφάντησε κάποιος; Ἀνάθεσε σέ μένα αὐτό τό ἔργο καί προσκολλήσου σέ Μένα, τό Καταφύγιό σου, γιά νά σέ σκεπάσω «ἀπὸ ἀντιλογίας γλωσσῶν». Ἐγώ «ἐξοίσω ὡς φῶς τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὸ κρῖμά σου ὡς μεσημβρίαν» (Ψαλμ. 36, 6). 

– Καταστράφηκαν τά σχέδια σου; Κάμφθηκε ἡ ψυχή σου καί ἀπόκαμες; Ἀπό μένα ἦταν αὐτό.Ἐσύ ἔφτιαξες τά σχέδιά σου καί τά ἔφερες σέ Μένα νά τά εὐλογήσω, ἀλλά Ἐγώ θέλω νά μοῦ παραχωρήσεις τό δικαίωμα νά γίνω κύριος σέ ὅλες τίς περιστάσεις τῆς ζωῆς σου, γιατί εἶναι πάρα πολύ δύσκολο γιά σένα, μόνος σου νά μπορέσεις νά τά βγάλεις πέρα μέ ὅλα αὐτά. 

– Σέ ἐπισκέφθηκαν καθημερινές κακοτυχίες, ἀπρόσμενες, καί μελαγχολία κατέλαβε τήν καρδιά σου; Ἀπό μένα ἦταν αὐτό. Γιατί ἐγώ θέλω ἡ καρδιά σου καί ἡ ψυχή σου νά φλέγονται πάντοτε, ἱστάμενες ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν Μου καί διά τοῦ ὀνόματός Μου νά νικήσουν αὐτή τή μικροψυχία. 

– Μήπως γιά πολύ καιρό δέν ἔλαβες νέα ἀπό τούς οἰκείους καί τούς ἀγαπητούς σε Σένα ἀνθρώπους καί ἀπό τή μικροψυχία καί τήν ὀλιγοψυχία πέφτεις στήν ἀπελπισία καί τό γογγυσμό; Ἀπό μένα ἦταν αὐτό. Γιατί μ’ αὐτό τό βάσανο τῆς ψυχῆς Ἐγώ δοκίμασα τή σταθερότητα τῆς πίστεώς σου, τό ἀπαράβατο τῶν ὑποσχέσεών σου, τή δύναμη καί τήν παρρησία τῆς προσευχῆς σου γιά τούς δικούς σου. Γιατί δέν ἐμπιστεύθηκες αὐτούς στή σκέπη τῆς Πανάγνου Μητρός Μου; Γιατί ποτέ δέν ἀνέθεσες τή φροντίδα γι’ αὐτούς στήν ἀγάπη καί τήν πρόνοιά Μου; 

– Σέ ἐπισκέφθηκε μιά βαρειά ἀσθένεια, προσωρινή ἤ ἀνίατη, καί βρέθηκες καθηλωμένος στό κρεββάτι; Γνώριζε ὅτι ἀπό μένα ἦταν αὐτό. Ἐγώ θέλω νά γνωρίσεις Ἐμένα ἀκόμη βαθύτερα μέσα στίς σωματικές σου ἀδυναμίες καί νά μή γογγύζεις γι’αὐτές, τίς ἄνωθεν σταλμένες δοκιμασίες· νά μήν προσπαθεῖς νά ἐμβαθύνεις στά σχέδιά Μου γιά τή σωτηρία τῶν ψυχῶν μέσα ἀπό ποικίλους τρόπους, ἀλλά ἀγόγγυστα νά κάμπτεις τόν αὐχένα σου κάτω ἀπό τήν Πρόνοιά Μου γιά σένα. 

– Ὀνειρεύτηκες νά κάμεις κάποιο ἰδιαίτερο ἔργο γιά χάρη Μου, ἀλλά ἀντί γι’ αὐτό καθηλώθηκες στό κρεββάτι τῆς ἀνημπόριας καί τῆς ἀρρώστειας; Ἀπό μένα ἦταν αὐτό. Ἀλλιῶς, ἐσύ θά ἤσουν βυθυσμένος στά ἔργα σου καί δέ θά μποροῦσα νά ἑλκύσω τούς λογισμούς σου σέ Μένα. Ὅμως ἐγώ θέλω νά σοῦ διδάξω τίς πιό βαθιές σκέψεις καί τά δικά Μου μαθήματα, ὅτι δηλαδή ἐσύ εἶσαι στή δική Μου διακονία. Ἀπό τούς καλύτερους συνεργάτες Μου εἶναι κατ’ οὐσίαν κάποιοι οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀποκομμένοι ἀπό τήν ἐνεργό δραστηριότητα γιά νά διδαχθοῦν νά μεταχειρίζονται τό ὄργανο τῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς. 

 –Κλήθηκες ἀπρόσμενα νά καταλάβεις κάποια δύσκολη καί ὑπεύθυνη θέση; Πήγαινε βασιζόμενος σέ Μένα. Ἐγώ σοῦ ἐμπιστεύομαι αὐτές τίς δυσκολίες, διότι γι’ αὐτόν τον λόγο σέ εὐλόγησα, Ἐγώ ὁ Κύριος καί Θεός σου, σέ ὅλα τά ἔργα σου, σέ ὅλα ὅσα θά γίνονται μέ τά χέρια σου. 

  Αὐτή τή μέρα δίνω στά χέρια σου αὐτό τό σκεῦος τοῦ ἁγίου ἐλαίου. Χρησιμοποίησέ το ἐλεύθερα, παιδί Μου. Κάθε δυσκολία πού ἀναφύεται, κάθε λόγος πού σέ πικραίνει, κάθε ἐμπόδιο στήν ἐργασία σου, πού θά μποροῦσε νά σοῦ προκαλέσει τό αἴσθημα τῆς ἀγανακτήσεως, κάθε φανέρωση τῆς άδυναμίας σου καί τῆς ἀνικανότητάς σου, ἄς ἀλειφθοῦν μέ αὐτό τό ἔλαιο. Θυμήσου ὅτι κάθε ἐμπόδιο ἀποτελεῖ μιά νουθεσία ἀπό τόν Θεό. Κάθε κεντρί ἀμβλύνεται, ὅταν μάθεις νά βλέπεις σέ ὅλα, σέ ὁτιδήποτε σέ ἀγγίζει, Ἐμένα. Καί μετά βάλε μέσα στήν καρδιά σου τά λόγια πού σου ἐξήγησα σήμερα: Ἀπό μένα ἦταν αὐτό, γιατί αὐτός δέν εἶναι κενός λόγος, ἀλλά ἡ ζωή σου! Τί μπορῶ ἐγώ ὁ ἀνάξιος νά πῶ γιά ὅλα αὐτά; Τό μόνο πού ἀπομένει εἶναι νά ἐπαναλάβω τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Τὰ πάντα ἐξ Αὐτοῦ, εἰς Αὐτὸν καὶ ἐν Αὐτῷ. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν». 

Σημείωση:
   Ο Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα (1866-1949) είναι ένας από τους περίπου χίλιους διακόσους (1.200) αγίους τους οποίους ανεκήρυξε η Αρχιερατική Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας. Η Σύνοδος συνήλθε στις 13 – 16 Αυγούστου του 2000 στον ναό του Χριστού Σωτήρος στη Μόσχα. 
  Το παραπάνω κείμενο αποτελεί ένα γράμμα που εστάλη από τον άγιο Σεραφείμ σε ένα πνευματικό του παιδί, επίσκοπο, ο οποίος βρισκόταν στη φυλακή. Είναι ένας λόγος παρηγοριάς και νουθεσίας, που ο Δημιουργός Θεός απευθύνει στην ψυχή του ανθρώπου.